Zaterdag 6 april 2013
Zonsopgang bij de Trienthut
Deze dag is iets rustiger dan gisteren. We staan wat later op (7 uur) en genieten van de prachtige zonsopgang in de mooie Trient hut. We hebben vriendschap gesloten met de Canadese Droopy, Garry, Jesse en George. Gave gasten die dezelfde route hebben als wij. 3 van hen doen het met telemark skies! Hulde! Ook de Noren zijn van de partij, onder aanvoering van Captain Jack Bjorn. Bij het pakken van de spullen blijken de binnenhandschoenen van René gestolen. 1 van de skiërs die om 6 uur heeft ontbeten, moet ze hebben meegenomen. Ongelofelijk! Je zou toch denken dat je met allemaal gelijkgestemden in zo’n hut zit en dat iedereen het belang van goede gear onderkent en daarom van andermans spullen afblijft.
René in de tiefschnee
We beginnen met een afdaling over de Glacier du Trient in de goddelijk versgevallen sneeuw. Daarna volgt een korte, maar zeer steile beklimming van de Col des Ecandies. Toch even spannend want het is behoorlijk steil. Erna volgt een lange, lastige afdaling door het Val d’Arpette. We komen bovenin ‘crust’ tegen. Bevroren tiefschnee, wat moeilijk skiën is. Vooral Erwin heeft er moeite mee, want je moet je skies goed bij elkaar houden, zodat de crust gelijkmatig breekt.
De rest van de afdaling is prima te doen, want beneden is het gewoon ijs, of papperige sneeuw. Genoeg sneeuw, dus we zijn vroeg in het dal en genieten van de bewoonde wereld, met een lekkere koffie en gebak bij de plaatstelijke conditorei.
Franck heeft weer bereik, dus hij kan zijn geliefde weer even op de hoogte brengen: ‘hij houdt van haar’, dus dat weet ze dan ook weer. Met het taxibusje van Ilse, knallen we in 40 minuten naar le Chable, waar we liftkaarten kopen om naar de Mont-Fort hut (2457m) te gaan. De overwegend Engelse clientèle vindt ons maar stinken, en dat klopt ook. We gaan voor het eerst in 3 dagen vanavond douchen, een mooi vooruitzicht! Maar eerst gaan we een middagje lekker ‘on piste’ skiën, zeer tot het ongenoegen van Manu, die dit gebied verafschuwt! Eerst gooien we onze spullen af in de hut, waarna we naar het hoogste punt gaan waar we onder het genot van prachtig weer het beginpunt van onze route kunnen zien, met de eerste Col du Chardonnet, en ons uiteindelijke doel: de Matterhorn. Prachtig!
’s Middags knallen we nog wat op de racebanen van Verbier, en daarna gaan we lekker naar ons kaasplankje, ons biertje, onze 2 minuten douchen en onze kaasfondue. We maken ons op voor deel 2 van de Haute Route. We can’t wait.
Haute Route 2013 